صبح نو/متن پیش رو در صبح نو منتشر شده و بازنشر آن در کم خبر به معنای تاییدش نیست

امیرعلی ابوالفتح، کارشناس مسائل آمریکا در گفت‌وگو با خبرنگار «صبح‌نو»، با اشاره به تهدید چین ازسوی آمریکا مبنی بر امکان مداخله نظامی مستقیم در تایوان اظهار کرد: اظهارات بایدن را هم می‌شود پیام آشکار آمریکا به چین دانست و هم جزء گاف‌های همیشگی بایدن که کاخ سفید همیشه مجبور شده آن‌ها را اصلاح کند. فارغ از اینکه مسائل، رویکرد آمریکا نسبت‌به دو کشور که در صدر دشمنان ایالات‌متحده هستند، همیشه رویکرد تهاجمی بوده است؛ اول چین و دوم روسیه. وی اضافه کرد: اگر اسناد بالادستی امنیت ملی آمریکا مثل سند راهبردی، سند سایبری و... یا اظهارنظر مقامات آمریکا را بررسی کنید، می‌بینید که اصلی‌ترین خطر برای آمریکا، اول چین و سپس روسیه است. با توجه به این نگاه، طبیعی است که آمریکا اقداماتی را برای مهار این تهدیدها انجام بدهد. به همین منظور برای مهار روسیه، حوزه اوکراین تعریف شد و با انجام اقدامات تحریک‌آمیز در اوکراین، روسیه به اقدام نظامی تحریک شد. ابوالفتح تصریح کرد: در مورد چین هم تایوان تعریف شده است؛ البته چینی‌ها در مقایسه با روس‌ها مدبرانه‌تر رفتار کرده‌اند؛ البته شاید بتوان این طور هم گفت که اقدامات تحریک‌آمیز آمریکایی‌ها در اوکراین به مراتب بیشتر از چیزی است که الان دارند در تایوان انجام می‌دهند. این امکان اما وجود دارد که اقدامات تحریک‌آمیز آمریکا در تایوان در آینده بیشتر بشود. آمریکایی‌ها سیاست گسترش به شرق تا رسیدن به دروازه‌های چین را در دستورکار دارند کارشناس مسائل آمریکا گفت: در مجموع مسیری که آمریکا دارد پیش می‌گیرد و همچنین اصرار پکن درباره اینکه تایوان بخشی از خاک جمهوری خلق چین است، تقابل و برخورد میان قدرت‌های اول و دوم جهان را اجتناب‌ناپذیر خواهد کرد. اینکه این برخورد مانند اوکراین خونین خواهد شد یا کنترل‌شده، آینده مشخص خواهد کرد. ابوالفتح با اشاره به حمایت آمریکا از عضویت فنلاند و سوئد در ناتو، تاکید کرد: آمریکایی‌ها سیاست گسترش به شرق تا رسیدن به دروازه‌های چین را در دستورکار خود دارند. سوئد و فنلاند به عضویت ناتو درخواهند آمد اما اختلافات درون ناتو وجود دارد. درمجموع بعید است که کشورهایی مثل ترکیه بتوانند زیر فشار سنگین آمریکایی‌ها دوام بیاورند چون در پروژه بزرگی که آمریکایی‌ها تعریف کرده‌اند، فنلاند و سوئد باید عضو ناتو شوند. کارشناس مسائل آمریکا با بیان اینکه عضویت سوئد و فنلاند چندان اهمیتی برای روسیه نخواهد داشت، تصریح کرد: آنقدر که عضونشدن اوکراین در ناتو برای روسیه اهمیت داشت، عضونشدن سوئد و فنلاند اهمیتی ندارد چون سوئد اصلا با روسیه هم‌مرز نیست و فنلاند نیز با اینکه طولانی‌ترین مرز ناتو با روسیه را خواهد داشت (اگر عضو ناتو شود) اما بخش عمده‌ای از این مرز مناطق قطبی هستند و با مرکز اصلی قدرت در روسیه، فاصله دارند. اما اوکراین اینطور نیست و روسیه حاضر است برای اوکراین، تا جنگ اتمی و جنگ جهانی سوم هم پیش برود. ابوالفتح افزود: پیوستن فنلاند و سوئد به ناتو شاید بتواند به اختلاف در ناتو منجر شود اما چون عزم برادر بزرگ‌تر یعنی آمریکا به عضویت این دو کشور  است، مخالفان مثل ترکیه و کرواسی در قد و قواره‌ای نیستند که بخواهند جلوی این عضویت را بگیرند. داریم به دوره «صلح مسلح» بازمی‌گردیم کارشناس مسائل آمریکا با بیان اینکه ترویج ادبیات نظامی‌گری ازسوی دولت بایدن با سیاست دولت‌های اوباما و ترامپ در عقب‌نشینی از حوزه‌های نفوذ سنتی آمریکا در تناقض است، تصریح کرد: مفاهیمی مثل جهانی شدن و گسترش دموکراسی به اختصاص بودجه‌های سنگین نیاز چندانی ندارد. برای همین در دولت کلینتون شاهد کاهش بودجه‌های نظامی بودیم اما اتفاق 11سپتامبر باعث شد که آمریکایی‌ها دوباره به‌سمت نظامی‌گری بروند. ابوالفتح با بیان اینکه الان داریم به دورانی بازمی‌گردیم که موسوم به «صلح مسلح» است، تاکید کرد: در اوایل قرن بیستم کشورهای اروپایی با وجود برقراری صلح میان یکدیگر، روی تقویت ارتش خود سرمایه‌گذاری می‌کردند. الان هم با اینکه میان روسیه و آمریکا جنگ مستقیم نیست اما همه کشورها دارند برای تقویت تجهیزات نظامی خود هزینه می‌کنند. جوزپ بورل چند وقت پیش گفت که با وجود افزایش بودجه‌های نظامی آمریکا، روسیه و چین اتحادیه اروپا به‌لحاظ نظامی خیلی عقب است.   کارشناس مسائل آمریکا تاکید کرد: جهان از یک دوره رمانتیک و ایدئالیستی که نهادهای بین‌المللی به‌عنوان تامین‌کنندگان صلح و امنیت شناخته می‌شدند، دارد به سمت دوره «جنگ همه علیه همه» هابزی حرکت می‌کند با این محوریت که اگر نزنی، تو را می‌زنند. پس در این وضعیت برای تامین امنیت باید بنیه‌های دفاعی را تقویت کرد. ابوالفتح اظهار کرد: بنابراین دور از انتظار نیست که کشورهایی که قصد خروج از حوزه‌های نفوذ خود را داشتند، بخواهند در این سیاست تجدیدنظر کنند و بودجه‌های خود را به جای سیاست‌های رفاهی و اجتماعی، به ساختن توپ و تانک و سلاح اختصاص بدهند. این رویکرد در مورد آمریکا به شکل آشکارتری دیده می‌شود اما درمورد بقیه کشورها نیز دیده می‌شود.